De rode AGA en ik
Geen enkel fornuis kon wedijveren met mijn droomfornuis. Al heel veel jaren ben ik geheel en al gek van de AGA. De laatste tijd werd het gemis steeds heviger. Het afgelopen jaar hebben wij het samen veelvuldig gehad over verhuizen. Uitvoerig hebben wij alle ‘voors’ en ‘tegens’ tegen elkaar afgewogen. Op een ogenblik kwam ik er echter achter dat ik helemaal niet zo nodig wilde verhuizen maar dat ik verhuizen als een mogelijkheid zag weer een AGA te kunnen krijgen. Samen hebben wij er over gesproken en toen het mijn echtgenoot (Jan) duidelijk was dat ik zo dol ben op de AGA zag hij in dat verhuizen dus niet een oplossing zou zijn. Zonder dat ik ervan af wist had hij contact opgenomen met Lisette met de vraag of zij misschien een 2e hands 2-oven AGA hadden. Jawel die hadden zij en wel een rode (!). Ook nog eens mijn lievelingskleur. Toen Jan vertelde dat hij contact had gehad met Lisette was ik geheel en al hoteldebotel van vreugde. Het was echter niet helemaal zeker maar in mijn beleving waren er echt geen obstakels. Op een warme zaterdagmiddag begin juni gingen wij op bezoek bij Lisette. Allerhartelijks werden we verwelkomd met thee en beschuitjes met aardbeien. Toen wij de showroom in kwamen en Lisette ons wees op de ‘rode AGA’ was ik uiteraard helemaal verliefd. Ik heb er een foto van gemaakt en thuis afgedrukt met de vermelding dat dit misschien wel ‘mijn rode AGA’ zou kunnen worden. Na heel veel rekenen en gesprekken over al ‘voors’ en ‘tegens’ (voor mij zijn er totaal geen ‘tegens’!) hebben wij besloten het te doen. Gelukkig konden wij een optie nemen want ik was natuurlijk heel erg beducht voor het feit dat hij misschien wel naar iemand anders zou gaan.
Begin juli was het echt helemaal rond en kon hij komen. Wat was ik blij! Helaas brak toen de tijd van het wachten aan...... nog 8 weken en dan zou hij komen (het was immers zomervakantie). In het begin was het de weken aftellen; de laatste weken was het nog ‘....... nachtjes slapen’ en dan...... Het is grappig te ontdekken bij jezelf dat het kind altijd in je blijft bestaan! Iedereen in mijn omgeving leefde enorm mee. Zij wisten immers hoe graag ik het wilde! Om het wachten wat aangenamer te maken ben ik van alles gaan maken, zoals de ‘pannenlappen’ voor de deksels en een aanvatter voor een steelpan. Allerlei recepten ben ik uit gaan zoeken. Toen werd het dan eindelijk 19 augustus. De nacht ervoor kon ik helemaal niet meer slapen van opwinding! Wat een feest om ’s morgens om 8.00 uur Frans aan te zien komen rijden met ......... de rode AGA. Helaas moest ik aan het werk maar gelukkig was er mailcontact met thuis. Zo bleef ik op mijn werk op de hoogte van de vorderingen (kleine mailtjes in de baas zijn tijd!). Op het moment dat ik thuis kwam was Frans al bezig met de laatste werkzaamheden. Alleen het gas nog aansluiten en dan was het zover. Wat was hij MOOI!!! Bij het weggaan van Frans zei ik hem dat ik misschien wel zijn meest blije klant ben. Frans antwoordde hierop dat iedereen altijd heel erg blij is met zijn fornuis maar dat ik toch echt wel één van meest ‘blije’ ben. Ik vind het helemaal geweldig! Het is een feest om weer met een AGA te koken. Al de volgende dag kwamen vrienden eten. Hij was nog maar nauwelijks op ‘stoom’ of hij moest al aan de bak; nauwelijks tijd om aan zijn nieuwe thuis te wennen! Het is heerlijk om hem te zien stralen; het huis heeft weer zijn ziel terug en verhuizen is dus dan ook helemaal geen optie. Mocht dat echter toch ooit nog eens aan de orde komen, dan gaat hij gewoon mee! Nooit wil ik meer anders!
De ‘rode AGA’ in Zutphen
